İnsan, kusuru olmayan bir arkadaşının istemeyerek kalbini kırsa, anında veya ertesi gün o arkadaşından özür diler.
Bize, bir damladan bu güzel ömrü veren yüce Mevlâ’mıza, yaptığımız hatalarımızdan dolayı özür dilememiz, yani Allah’tan özür dilemek olan tevbe etmemiz gerekmez mi?
Böyle olunca; insana düşen, yapmakta olduğu hata ve yanlışlarından derhal vazgeçmek, tevbe ve istiğfara sarılmaktır.
En kısa ve kuvvetli olan tevbe şudur:
أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
أَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِيمَ الْكَرِيمَ الَّذِي لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومَ وَنَتُوبُ إِلَيْكَ
“Eûzü billâhi mineşşeydânirracîm.
Bismillâhirrahmânirrahîm.
Estağfirullâh el-azîm el-kerîm ellezî lâ ilâhe
illâ hüvel hayyül kayyûme ve netûbü ileyk.”